u2 @barcelona

25 Haziran 1993 yilinda Turkiye'nin en buyuk stadyum konserinde karsimiza o donemin (aslinda her Turk gencinin belli bir doneminin) ilah grubu Metallica cikmisti karsimiza. O yillarda grup gercekten henuz dususe gecmemisti, belkide son demlerini yasiyordu ama yillarin acligiyla yasayan Turk genclerini yaklasik 2 bucuk saatlik gosteriyle doyurmuslardi. Efsane sarkilari "One" calarken patlayan ses bombalari, sahneden fiskiran alevler yillarca Inonu stadinda yerini alanlarin aklina kazindi. O zaman yillardan 1993'tu...

Ve simdi yil 2009... Aradan gecen 16 yil var koskoca. Bu sure zarfinda cok konsere gittim, stadyum, kapali spor salonu, deniz kenari, yesillikler, sehrin disinda yapilan festivaller... Cok grup izledim, Depeche Mode, Placebo, The Cure, Muse, yine Metallica, Massive Attack, The Chemical Brothers, Alanis Morisette, The Prodigy, vs...

Jenerasyonumun israrla Turkiye sinirlari icerisinde izleyemedigi gruplardan bir tanesini de sevinerek ama bir yandan da uzulerek Ispanya'da yakaladim. U2... 1997 yilinda Number One Tv tur duzenleyip isteyenleri yada imkani olanlari Irlandali grubun Selanik konserine goturdu. Yanilmiyorsam o zaman 150 milyon gibi bir paraydi ama ben cok istememe ragmen gidememistim. Bu durum hakikaten benim muthis icimde kalan birseydi. Iste bu 12 senelik bekleyisin bir patlamasi oldu gitmis oldugum konser.

Bono ve saz arkadaslari 360 Tour adini verdikleri turnenin ilk ayagi olarak Barcelona Nou Camp stadyumunu secmislerdi, ve bu da, arkadasimin yanina gittigim Katalaunya'da ayagima gelmeleri demek oldu.

Sabah erken saatlerde baslayan uzun kuyruklar, ben tribune cikan merdivenleri birer birer tirmanirken daha da anlam kazandi. (Bkz alttaki resim)

Her ne kadar kalabalik insani etkilese de sahneyi gorunce eminim hepiniz "oha!, cus!" gibi tepkiler verdiniz. Zira Bono arkadasimiz da acilis konumasina hazirlikli cikmisti. "Karsiniza Gaudi'nin damga vurdugu surrealizmin baskenti Barcelona'ya yakisir bir sahne ile ciktik" dedi. Hakikaten de inanilmaz bir sahne, ses ve isik duzeni vardi. Bir ara konusmasinin arasina sikistirdigi"uzay mekigi gibi oldu bu sahne" esprisinin nedeni de konserin ilerleyen dakikalarinda ortaya cikti. Uzayda bulunan "Uluslararasi Uzay Istasyonu" ile yapilan canli video konferansinda klasiklesmis ama maalesef hala gerekli olan dostluk, kardeslik ve baris mesajlari verildi.

Bir ara Michael Jackson'i da "Angel of Harlem" sarkisiyla anan Irlandali dostlar, parcanin sonunu ise siyah-beyaz sarkicinin "Don't stop till you get enough"ina uyarlayarak gonulleri fethettiler sanki hic yapmamislar gibi...

Sonuc paragrafi icin sunu soyleyebilirim, Nou Camp gibi gorkemli bir stadyumda U2 gibi bir grubu izlemek mukemmeldi. Adamlarin Turkiye'ye gelmek icin 2 milyon 200 bin Euro talep ettikleri resmi belgelere dayanmasa da kulaktan kulaga geziyor. Ancak hakettikleri asikar! Sadece ben degil bence o stadin da tarihi gecelerinden biriydi bana kalirsa, cunku genelde tiyatro izleyicisi modunda futbol maclarini takip eden Katalanlari agirlayan Nou Camp, o gece 100 bine yakin muzik severin ziplamasina da taniklik etti...